Voorbeeld pagina

Suzanne Graauw

Damiën was een Pools Arabisch Volbloed en met hem heb ik veel TREC wedstrijden gereden in Nederland, maar ook België en Duitsland. Daarnaast ook patrouilleritten via de NHAV*. Mijn training bestaan voornamelijk uit gewoon buitenritten maken en steeds tempo of afstand opbouwen en onderweg alle obstakels meepakken, bruggetje, hek, een rij bomen als slalom en bijvoorbeeld een joggersparcours in t bos.

Hoe loste je dat op met de wintervacht?

Als zijn wintervacht te heftig was dan heb ik wel zijn onderhals geschoren en dat was genoeg, met regen deed ik hem dan een deken op, maar verder stond hij zonder deken. Mijn paarden staan op een stuk weiland met paddock en een schuilstal. Damiën werd bitloos en ijzerloos gereden. Helaas heb ik hem 1,5 jaar geleden moeten laten inslapen.

Wat is TREC precies?

TREC komt uit Frankrijk, de afkorting betekent “Technique de Randonnée Equestre de Compétition” een competitieve ruitertrektocht. Bij TREC staat buitenrijden centraal. .

Een wedstrijd bestaat uit drie verschillende onderdelen: POR, MA en PTV

POR

POR staat voor Parcours d’Orientation et de Regularité en is een orientatie-rit. Deze kun je samen of alleen rijden. Op een stafkaart teken je van tevoren de route in.

MA

Bij de gangenproef moet je een zo langzaam mogelijke galop en een zo snel mogelijke stap laten zien.

PTV

Het Parcours en Terrain Varié is een terreinrit met in totaal 16 obstakels/behendigheidsoefeningen op of naast het paard. Een kleine sprong, een hek op en dicht doen vanaf het paard etc. Meer info:

www.trec-club.nl

https://www.nhav.nl/index.php/disciplines/patrouille-rijden

Freya Dubbink Jans

Mag ik voor stellen mijn wedstrijd paard Nagaro. Hij staat net als de rest van mijn kudde 24/7 buiten. Nagaro en ik nemen deel aan endurance wedstrijden. We mogen klasse drie starten. Behalve dat mijn kudde buiten staat, maak ik ook geen gebruik van ijzers. Niet in hun mond en niet onder hun hoeven. Krijgen ze 24/7 ruwvoer tot hun beschikking. We hebben nu meer dan 450 goedgekeurde wedstrijdkilometers op ons naam staan. In 2016 ben ik 3^e geworden op de wedstrijd in Grollo en dit jaar werd ik 1^e bij de endurancewedstrijd Holterberg.

Mijn gehele kudde heeft een heerlijke wintervacht dus verstoor ik die niet met dekens. Na hard werken stap ik Nagaro goed uit. Zodra ademhaling en hartslag normaal zijn mag hij terug bij de rest van de kudde en regelt Nagaro zelf z’n natte vacht: door zich heerlijk op de rolplek te paneren met zand en dan is hij weer droog.

Naast de wedstrijden stel ik mensen in de gelegenheid om te onthaasten op een van mijn mooie paarden. Graag laat ik mensen ervaren hoe rustgevend het bitloos rijden is.

http://www.ranchcrossborders.nl/

Donna Oudshoorn

Ik woon sinds 2,5 jaar in Katwijk aan Zee en sindsdien staan mijn paarden ook 24/7 buiten. Ze beschikken over twee grote schuilstallen, een stuk verharding en stukje winter weiland (de rest van het weiland wordt gespaard voor het zomerseizoen). Op zes plaatsen hebben ze beschikking over onbeperkt ruwvoer. Er is geen elektriciteit aanwezig op mijn weiland en ook geen drinkwaterleiding. Ik scheer mijn paarden niet, we stappen standaard 3km in en uit, tempo van de ritten gaat in de winter aanzienlijk naar beneden dus vandaar dat scheren niet nodig is.

We staan op drie kilometer van de duinen en ongeveer 6,5 kilometer van het strand. Mijn 3 paarden zijn allemaal internationaal lopende endurance arabieren en NRPS. Twee zijn CEI***160 km paarden en één is CEI**120 km gekwalificeerd. Valkan was dit jaar zelfs gekwalificeerd voor de Wereld Ruiterspelen in Tryon Amerika. Hij is tweede geworden op het NK in Ermelo en liep hier zijn eerste 160km wedstrijd met 15.8km/u. Aangezien zij op dit niveau lopen zijn ijzers noodzakelijk echter staan ze in de winter lekker op blote voeten.

Ik organiseer endurance clinics en begeleid ik mensen in de endurancesport. Ook neem ik mensen mee op buitenrit die geen wedstrijdambities hebben, voor de gevorderde ruiter onder de 80kg is het mogelijk om op een paard van mij mee te gaan.

https://www.facebook.com/EnduranceClinics/

Wedstrijduitslagen: http://www.endurancedatabase.nl/paard3J.php?paard=VALKAN+V%2FD+ELZAHOEVE

Foto: Maarten Hanke https://www.photohanke.nl/

Mariska Beenen-Langelaar

Ik ben Mariska, 26 jaar en sinds juli 2018 begonnen met wedstrijden rijden. Zelf nooit het geschikte paard voor gehad, maar rond mei 2018 kreeg ik een unieke kans om een paard te gaan rijden dat voorheen eventing heeft gelopen, maar nu al 3 jaar stilstond. Zo kwam ik bij Cadanza, a.k.a. Daan. Een 11 jarige merrie van Negro.

We zijn begonnen met longeerwerk en in juni ging ik er voor het eerst op. Wat een geweldig en werkwillig paard! We zijn op 8 juli begonnen in de B en op 21 december hebben we ons M1 debuut gereden. Daarna gaat Daan voorlopig niet meer mee met wedstrijden, omdat ze drachtig is. We gaan dan dus lekker samen hobbelen en bosritjes maken.

Daan staat bij de eigenaresse aan huis met drie vriendjes. Ze hebben een hele grote paddock met rijbak erin, inloopstal en een prachtig stuk bos waar ze mogen rondbanjeren. Daarnaast zijn er 3 weilanden waar ze dagelijks op staan.
Dit valt voor ons goed te combineren. Ik merk dat Daan een happy en werkwillig paard is en goed in haar vel zit. Ze is een paard dat zich snel verveelt als ze staat opgesloten dus op stal staan zou ook echt een no-go zijn.

Ik train gewoon 4 a 5 dagen in de week, vrij intensief. Tegen het zweten? Goed uitstappen en daarna onder een goede zweetdeken laten opdrogen en lekker laten rollen in het zand.

Marith Overeijnder

Ik heb een Arabisch Volboed, Luna Bashirah, van bijna 14 jaar oud. Momenteel starten  we in de westernsport bij de WRAN (Western Ruiter Associatie Nederland) en bij de DAWRA (Dutch Arabian Western Rinding Association). Bij de DAWRA rijden we op Amateur nivo en gaan volgend jaar over naar de Open klasse. De DAWRA kent 4 verschillende nivo’s, Walk & Jog, Beginner, Amateur en Open. Bij de WRAN zijn we L2 geklassificeerd en starten ook wel eens in de L1, een nivo hoger. De WRAN  kent 5 nivo’s, namelijk L5, L4, L3, L2 en L1.

Bij de DAWRA zijn we in 2017 Nederlands Kampioen geworden in de onderdelen Ranch Riding en Ranch Trail in de combinatie klasse Amateur/Open. In 2018 hebben we de wedstrijden even aan de kant gegooid omdat mijn motivatie even weg was, maar we zijn weer gemotiveerd en gaan er in 2019 weer voor in de hoogste klasse. De Ranch onderdelen zijn sinds een paar jaar toegevoegd aan de Nederlandse westernsport en aangezien in deze onderdelen wat in een wat hoger tempo gereden moeten worden zijn die bij uitstek geschikt voor Luna, die graag een tandje sneller loopt dan wat er in de Pleasure verwacht wordt.

Ik heb Luna nu ruim 6 jaar en de laatste 3,5 jaar staat ze 24/7 buiten, wel met deken, aangezien haar vacht bij veel regen water door laat en ze dus nat wordt op de huid. Helaas is het niet anders, want ik vind het een gedoe van niks iedere keer de dekens wisselen. Maar zodra het weer het toe laat gaat de deken er af en mag ze lekker in haar blote velletje staan, wat ze overduidelijk erg prettig vindt

Trainen doen we op verschillende manieren en 3 tot max 5 x per week. We rijden mee in de wekelijkse springles, we hebben 1 x in de maand een privé westernles, daar waar moglijk is proberen we een klassieke dressuurles mee te pakken. In het zomerseizoen pakken we af en toe een crosslesje mee en starten een paar oefencrossjes. Ook zijn we regelmatig in het bos te vinden en varieert de afstand tussen de 5 en 30 km per rit. We hebben een buitenbakje ter beschikking en zo nodig rijden we in de binnenbak van de plaatselijke rijvereniging.

Wij rijden zowel met bit als bitloos. Heel simpel gezegd rijden we met alles, van touwhalster tot shank.

Roald Bouman

Toen ik mijn vrouw zo’n 20 jaar geleden leerde kennen, kwam ik voor het eerst in aanraking met paarden. Al snel had ik in de gaten dat de paardenwereld heel conservatief is in zijn ideeën. Mij werd door veel mensen verteld, je moet niet altijd vragen waarom, maar sommige dingen moet je maar gewoon aannemen.

Echter, dat past geheel niet bij mij, dus van mij kwam heel vaak de vraag, waarom doe je iets zo? Omdat ik meestal niet veel verder kwam, ben ik mijzelf gaan verdiepen in het paard en paardenhouden. Na jaren op een stal te hebben gestaan, hebben wij en onze paarden 3 jaar geleden het geluk mogen ervaren om buitenaf te wonen en de paarden aan huis te hebben.

De reden dat wij ze buiten hebben is omdat wij onze paarden niet op willen sluiten. Hoewel de meest paarden zich schikken ik hun lot, zo niet onze Toto. Toto is een Gelderse ruin van 19 jaar en toen wij hem als 6 jarige kochten, naar het schijnt onhandelbaar, brak hij complete stallen af. Geen automatische waterbak bleef heel, deuken in de voerbak schoppen en bovenal uitbreken uit stal. Hij liep eens een complete voorwand eruit omdat hij niet op stal wilde. Zijn stal werd een fort, compleet met kettingen extra beveiligingen en stroomdraad langs de wanden. Ondanks dit alles kwam hij wel elke dag buiten in de wei.

Intussen hebben wij 3 paarden. Gaspara is een Arabische merrie van 14 jaar en loopt in de endurance met al vele klasse 3 wedstrijden op haar naam. Klasse 3 zijn wedstrijden 80 tot 120 km. In 2018 reed ik met haar een klasse 3 van 106 km en daarbij haalden we de 1e plaats! We rijden zonder hoefijzers en indien nodig met hoefschoenen; renegades.

We hebben haar als jaarling gekocht en alles zelf met haar gedaan, in haar tempo. Ze is nu drachtig en we verwachten in mei een veulen bij de kudde te mogen toevoegen. Sharika is eveneens een Arabische merrie, ze is nu 5 jaar oud en net zadelmak en gaat ook een endurance carrière tegemoet.

Trainen & wintervacht

De training voor de paarden start meestal in de wintertijd om ze gedurende het seizoen goed in vorm te hebben. Het zweten in de winter is helemaal geen probleem. Natuurlijk zitten ze in de wintervacht en krijgen het warm bij inspanning. Zolang het paard maar op adem is als we klaar zijn regelt de rest zich vanzelf. Ze kunnen daarna zelf uitlopen, rollen of eten, net waar ze zelf behoefte aan hebben. Paarden weten in tegenstelling tot mensen veel beter wat goed voor ze is. Bovendien zijn paarden beter op hun gemak bij temperaturen die wij te koud vinden.  Temperaturen boven 25 graden verdienen veel meer zorg en aandacht. Naar mijn mening moet je je afvragen of je een paard wel inspanning moet laten verrichten boven 30 graden.

Voeding

Onze paarden krijgen als basis, goed hooi. Dit laten wij analyseren zodat wij weten waar we op bij moeten sturen. Ze krijgen ook wat krachtvoer zei het beperkt en niet meer dan wat nodig is om een bepaalde inspanning te kunnen leveren. Dit kan bestaan uit een luzernebrokje maar wij schromen er niet voor terug om ook hele granen te voeren zoals spelt, gerst en zelfs haver. Van mei tot december staan ze dagelijks een aantal uren op de wei, waar ze de beschikking hebben over langstengelig gras en kruiden. Het overgrote deel staan ze op een track, of paddock met grote inloopstal.

Sport

Sinds 2007 ben ik actief in de endurance. De belangrijkste redenen om in de endurance actie te zijn is dat je een hele dag met je paard op stap bent, dit versterkt je band. Ook rij je in de mooiste natuurgebieden van Nederland. Bovendien is er veel aandacht voor het paard en haar welzijn.

Als ruiter, groom en vrijwilliger was ik al enkele jaren actief in de endurance toen ik mij aanmeldde voor de opleiding tot jurylid. Als jurylid ben je nog meer betrokken bij de wedstrijden en heb je de verantwoording voor een wedstrijd. Gelukkig hoef je als jurylid geen paarden of combinaties te beoordelen maar ben je voor een goed verloop van de wedstrijd waarbij iedereen zich aan bepaalde spelregels moet houden. Op die spelregels controleert een jurylid bij endurance, zo mag je in klasse 3 niet met een zweep rijden, sporen zijn in geen enkele klasse toegestaan en als hulpteugel is alleen de glijdende martingaal toegestaan.

Sportmassage

Door de endurance ben ik mij nog meer in het paard gaan verdiepen. Zo hebben mijn vrouw en ik beide de cursus sportmassage gevolgd. Hoe meer je weet hoe meer je erachter komt wat je nog niet weet. Met cursussen en opleidingen als cranio-sacraal therapie, bekappen, voerbeleid, EHBO, aromatherapie en Bach-bloesem tot gevolg. Dit resulteerde eerder dit jaar tot ons bedrijf; massage voor je paard. Uiteindelijk willen wij alle paarden helpen een beter bestaan te geven.

https://www.massagevoorjepaard.nl/

Renee Oostdijk

Dit is mijn NMPRS merrie Flicka (vos). Zij is twee keer met een tweede premie goedgekeurd voor het NMPRS stamboek en voorheen heb ik fanatiek met haar gemend. Zij leeft buiten in een groep van acht paarden op een paddock paradise met schuilstallen en zij krijgen hooi uit slowfeeders. Flicka heeft als voorbereiding op de merriekeuring niet één nacht, laat staan dag, op stal gestaan. Haar topconditie is te danken aan een beweeglijk, actief buitenleven met een fijne groep paarden om haar heen.

Dit is mijn Welshpony ruin Zneddie (schimmel). Zneddie heeft op rassenshows diverse eerste en tweede prijzen gekregen waaronder beste ruin van de show. Ook Zneddie heeft voorafgaand aan een show nooit op stal gestaan. Zneddie leeft in een paddock paradise met mijn driejarige hengst en zij hebben samen een hoop plezier en houden elkaar in conditie. Hun paddock is voorzien van diverse uitdagingen zodat ze gedurende de dag ook al een stukje extra training krijgen. Hun stallen zijn open en zij kunnen kiezen wanneer ze binnen of buiten willen zijn.

Ik train bijna dagelijks met Zneddie, maak een hoop kilometers in het bos en werk daarnaast fysiotherapeutisch om zijn lichaam zo fit mogelijk te houden. Zneddie eet hooi uit slowfeeders en krijgt daarnaast een concentraat van vitaminen, mineralen en spoorelementen.

Rein Duijts

Toen ik in de jaren ’80 mijn vrouw Margaret Schilders ontmoette had zij een paard Patty, een KWPN-er. Zoals in die tijd gebruikelijk was het paard gestald bij een plaatselijke manege. We hadden een vakantiehuisje in Ruurlo en als we op vakantie gingen, dan namen we Patty mee en huurden keurig een stalletje bij een plaatselijke boer en kregen we een zak biks mee van de manege, want ja je had er zelf geen verstand van. Een paar jaar later kochten we een stolpboerderij aan de IJsselmeerdijk met een halve hectare grond, dat vonden we toen ontzettend veel. We hebben Patty aan huis gezet en natuurlijk heb ik toen keurig een stalletje getimmerd. Ergens is de gewoonte ontstaan om de deur van de stal gewoon open te zetten en wat bleek, het paard kwam eigenlijk nooit in de stal. Patty kreeg een veulen, Elmer en we namen nog een haflinger erbij. Mensen die langs fietsten bleven staan om naar het veulen te kijken, want paarden in de wei en zeker een veulen, was toen niet gebruikelijk.

Enkele jaren later ben ik zelf ook gaan rijden en heb ik Carina gekocht, ook een KWPN-er. Met haar ben ik ook endurance gaan rijden. Dat was in 1993, met Carina heb ik ook mijn eerste 100+ km rit gereden. Mijn vrouw had inmiddels een draver gekocht, Haidie Belwin, een draver die ook kon tölten. Alle paarden stonden altijd buiten, zonder deken. Ik vond het maar een raar idee om de vacht van een paard te scheren en een paard daarna een kunstvacht om te doen. Voor het trainen gaf dit geen problemen en bij de eerste wedstrijden van het seizoen, als de paarden nog in hun wintervacht zaten, is het een kwestie van iets rustiger rijden. Met mijn latere paard Peter Dartel (foto onderaan) ben ik zeven keer 1^e geworden bij wedstrijden en als ik niet zo vaak verdwaalde was ik nog vaker 1e geworden. In totaal heb ik 3000 wedstrijdkilometers gereden.

Vroeger, voor de tijd van internet en zeker voor de tijd van Facebook, had je als paardeneigenaar contact met elkaar via de nederlandse vereniging voor recreatieruiters, de NVVR. In het clubblad, toen nog een gestencild blaadje, wisselde je ervaringen met elkaar uit over hoe je het beste een paard aan huis kon houden. Margaret heeft toen nog artikelen geschreven over ‘het robuust houden van paarden’, toen heette het robuust paardenhouden. Ik heb inmiddels ruim dertig jaar de paarden aan huis staan, op kleigrond, vlakbij het IJsselmeer en dat is helemaal geen probleem. Als de paddock te nat wordt dan laat je gewoon een vrachtwagen zand komen en een berg storten waar de paarden lekker op kunnen liggen. Er is nog wel een inloopstal, maar daar staan ze praktisch nooit in. Een schuilstal voor je paarden is vooral handig om je liksteen droog op te hangen, zodat die niet wegregent. In de loop van de tijd zijn er wel wat kleine dingen veranderd. In plaats van hooiruiven met los hooi in het midden van de paddock (wat een enorme troep gaf) heb ik nu echte slowfeeders die net buiten de omheining staan en met betonplaten ervoor, zodat de paarden niet meer het hooi knoeien en in de grond trappen. En de halve hectare grond is uitgebreid naar een hele en zeer recent nog een driekwart hectare boomgaard erbij, wat een voedselbos/paddock paradise moet worden voor paard en mens.

Of het door het buitenhouden komt of door het vele rijden, of beide, dat weet ik niet, maar al mijn paarden worden ontzettend oud 25+ en rijden tot op hoge leeftijd buitenritten. Jasmin Signal, die bovenaan op de foto staat is na een succesvolle carriere op de drafbaan tot haar 10e, daarna bij ons gekomen en heeft nog 10 jaar endurance gelopen, ze is nu 27 en loopt nog vaak buitenritten.

Heleen met Dorene

Wij hebben 3 paarden aan huis staan:

-KWPN ruin, Z2 dressuur en L eventing, 23 en topfit. Wordt op niveau in conditie gehouden.

-Zangersheide ruin, Aan zijn eerste wedstrijden bezig met ambities om het andere paard in  alle disciplines voorbij te gaan streven, 7 jaar

– Shetlander merrie, de oppas, 9 jaar

Ze staan normaal 12 uur per dag op een weiland met stripbegrazing waar ze altijd toegang tot een schuilstal hebben. De andere 12 uur staan ze op een droge paddock van 900m2 met een aantal stallen en een overkapping waar altijd voordroog in een slowfeeder zit. Ze kunnen onder het afdak van de stallen met drinkbakjes naar de slowfeeder onder de overkapping lopen. Met slecht weer hoeven ze dus niet eens nat te worden.

2 Keer per dag gaan ze even ‘op stal’ om apart gevoerd te worden. Bietenpulp en krachtvoer variërend van Pavo Vital (shetlander) tot een krachtvoer (2 kg 18Plus voor de oudste).

Ik heb in de eerste jaren stro in de stallen gehad maar toen ik erachter kwam dat de paarden écht liever buiten lagen en écht alleen naar binnen gingen om te plassen…… ben ik daar mee opgehouden. Alleen bij aanhoudende regen en langdurige vorst gooi in de stallen vol stro. Meestal word ik daarbij hartelijk uitgelachen door mijn vriend en mijn paarden maar ik slaap er beter door,

De paarden zijn deels of geheel geschoren in de winter en hebben dan een deken op. Half geschoren is voor ons het minimum om ook in een binnenbak fanatiek te kunnen trainen.

De oudste staat nu voor het eerste jaar zonder deken omdat hij het iets rustiger aan mag gaan doen. Voor het geschoren paard is normaal gezien een 200 gram deken voldoende. De paarden hebben duidelijk liever geen hals op dus die krijgen ze alleen bij heel nat weer of ijzige oostenwind. Ik probeer wel iedere dag de deken even helemaal af te laten als ze samen staan. Dat moment grijpen ze dan echt aan om uitgebreid te kriebelen.

Alle paarden zijn netjes op gewicht. De 7 jarige wordt niet snel dik. De oudste heeft daar in het verleden (pensionstal met minder uren buiten) wel echt last van gehad. Dat werd echter makkelijker te beheersen toen hij langer dan 4 uur de wei op ging. Hij leek meer rust te krijgen tijdens het eten want hij kwam minder vaak opgeblazen naar ‘binnen’. Ik vind het nu gemakkelijker om hem binnen het redelijke op gewicht te houden dan voorheen. De shetlander heeft in de zomermaanden een graaskorf omdat het rijkere gras voor de sportpaarden voor haar te veel is.

Wij zitten op zandgrond en het is dus redelijk eenvoudig om het jaar rond weidegang te bieden en de paarden op een droge ondergrond te laten lopen. Het vergt wel goed onderhoud en eens per 2 jaar moeten we een stuk zand in de paddock lostrekken of deels verversen.

Ik train fanatiek in alle disciplines en laat mij niet tegen houden door het weer. In de winter ben ik net zo actief als in de zomer. Bij vorst pak ik de trailer en ga naar de plaatselijke pensionstal waar ik voor €10 terecht kan. Er zijn hooguit 5 dagen in het jaar dat het mij door het weer niet lukt om te trainen zoals ik wil. Ik kan in de winter heel goed thuis rijden. In de zomer wijk ik vaak uit naar de 40×60 buitenbaan van de rijvereniging.

Het enige nadeel is dat ik de dag vóór een wedstrijd niet meer kan vlechten. Dan zit er mogelijk zand in de vlechtjes of ze hebben de vlechten eruit gekriebeld. Maar dat half uur eerder opstaan op de wedstrijd dag overleef ik ook wel.

Sportpaarden en sociale buitenhuisvesting zijn voor mij een heel logische combinatie.

Ik ervaar enkel voordelen. Een paard blijft een paard. Of je er nu alleen naar kijkt of glimmend oppoetst en de ring binnen stuurt. Buiten houden past bij mij beter bij het beeld van een blij en gezonde atleet.

Toen mijn paard nog op pension stond met bepekte buitentijd was ik altijd heen en weer aan het rijden om hem nog even uit zijn stal te halen. Zeker op de avond van een SGW. Want 2 uur op de trailer staan en dan op stal vond ik geen goede afronding van een lange en sportieve dag.

Ík vond het spannend toen ik de eerste nacht de deur op liet staan toen ze thuis stonden. En het paard? Die sliep vanaf het eerste moment heerlijk languit in het zand…….hehe

Zondag 3 maart 11h-13h Venhuizen (NH) *******VOL!!!!!!**********

Koffie ochtend voor (collegiale) intervisie over paarden buiten houden. Het is leuk en gezellig om kennis en ervaringen uit te wisselen (hoe hou je je paddock en track droog/wat is de beste slowfeeder/hoe introduceer je nieuwe paarden in je kudde/hoe kun je toch individueel voeren etc). Voor zowel privé pensions als commerciële pensions, of voor mensen die overwegen hun paarden buiten te gaan huisvesten. Ik zal een stukje vertellen over het ontstaan van het concept paddock paradise. Deelname gratis, wel even doorgeven aan mij zodat ik weet hoeveel mensen er komen (jileeflang@gmail.com). Als iedereen wat lekkers meeneemt voor bij de koffie of thee maken we er een gezellige ochtend van.